Ewolucja (Egmont)

W dobie pandemii, gdy spotkania przy planszówkach stały się cięższe do zorganizowania, zwróciliśmy się się ku mediom cyfrowym. Zaczął się przegląd tego, co oferowane jest w sklepie z aplikacjami. Sporo gier przeszło transformację na medium cyfrowe, a liczba cały czas rośnie. Po rozegraniu kilku innych, w końcu skusiłem się na zainstalowanie Ewolucji, którą w papierowym wydaniu w Polsce ukazała się za pośrednictwem EGMONT. Po kilku grach, w paczkomacie czekała już na odbiór wersja papierowa. Jakim cudem Ewolucja tak bardzo przypadła do gustu?

Tekturowe jeziorko

Pudełko, pomimo bycia mniejszym niż standardowe, jest dość ciężkie. Otwierając je, widać z czego bierze się jego masa:

• 129 kart cech.
• 144 żetony (!) pożywienia.
• Plansza wodopoju.
• 40 drewnianych znaczników.
• 20 plansz gatunków.
• 6 zasłonek.
• Znacznik pierwszego gracza
• Instrukcja.

Sporo tego… Sama liczba żetonów robi wrażenie. Spory stoisk, a ich wyciskanie to jedna z tych rzeczy, którą uwielbiam przy kupowaniu gier. Obok tego jest spora talia cech. Akwarelowe obrazki trochę kojarzą się ze szkolnymi encyklopediami oraz rysunkami flory i fauny z dzienników podróżnych badaczy.

Ostatnim sporym elementem jest… znacznik pierwszego gracza. Jeszcze nigdy tak dużego nie widziałem, nawet klepsydra z Senji wymięka. Cytując jedną z ulubionych ostatnio bajek syna, „DINOZARR! ARR!”.

Nants ingonyama bagithi baba!

Ewolucja to gra dla 2 do 6 osób w kreowanie gatunków. Celem gry jest tak pokierować swoimi gatunkami, by jak najefektywniej zaadaptowały się w warunkach wykreowanych dla nich przez graczy – będzie to miało odzwierciedlenie w tym ile zjedzą, ile cech nabędą oraz ile z nich przeżyje.

Grę każdy gracz rozpoczyna z gatunkiem o rozmiarze i populacji 1 oraz zasłonką. Pośrodku stołu kladzie się wodopój, stos żetonów jedzenia i przetasowaną talię. Pierwszy gracz wybierany jest losowo.

Gra składa się z rund, których liczbę określa zużycie talii kart. Każda tura dzieli się na fazy:

1. Rozdanie kart – każdy z graczy dostaje 3 karty plus dodatkową za każdy żywy gatunek.
2. Wybranie pożywienia – gracze kładą na wodopoju po jednej zakrytej karcie z ręki. Będą one określać ile sumarycznie trafi jedzenia do wodopoju poprzez wartości w prawym dolnym rogu.
3. Zagrywanie kart – gracze po kolei zagrywają karty z ręki na swoje gatunki (nie trzeba zużywać wszystkich, można zostawić sobie na potem), Karta może posłużyć jako:
   • Cecha – kartę dokłada się nad planszę gatunku i opis z karty ma zastosowanie dla tego gatunku. Nie można dublować cech i jeden gatunek może mieć maksymalnie 3 cechy.
   • Populacja lub rozmiar – odrzucenie karty pozwala zwiększyć rozmiar lub populację gatunku o 1 (maksymalna wartość obu to 6).
   • Nowy gatunek – odrzucenie karty pozwala stworzyć nowy gatunek (1 populacja, 1 rozmiar).
4. Dodanie pożywienia – gracze sumują wartości kart rzuconych na wodopój i umieszczają w nim tyle żetonów jedzenia. Żetony z poprzedniej rundy zostają w wodopoju.
5. Karmienie – rozpoczynając od gracza z dinozaurem, gracz wskazuje jeden swój gatunek i karmi go przy użyciu wodopoju lub innych gatunków. Jeśli pożywieniem jest inny gatunek (może być własny), odejmuje się 1 od jego populacji i dodaje mięsożercy tyle pożywienia, ile wynosi rozmiar zaatakowanego. Aby móc zaatakować inny gatunek, drapieżnik musi być większy w rozmiarze i/lub spełnić warunki wynikające ze swoich i ofiary cech. Karmienie kontynuuje się po jednym na gracza, aż wszystkie się najedzą lub zabraknie pożywienia. Jeśli populacja gatunku spadnie do zera, wymiera (tabliczka gatunku jest odrzucana, ewentualne zdobyte jedzenie idzie za zasłonkę oraz gracz otrzymuje w ramach pocieszenia tyle kart, ile cech miał gatunek).
6. Koniec karmienia – Gracze przenoszą pożywienie z gatunków za zasłonkę. Jeśli ilość zdobytego pożywienia jest niższa od populacji gatunku, należy ją zredukować do wysokości zdobytego pożywienia (te co nie zjadły, padły).

Gra toczy się aż nie skończy się talia. Jeśli talia skończyła się w fazie pierwszej, jest to ostatnia tura gry. Jeśli skończą się później, kolejna będzie ostatnia. Na wynik końcowy składa się liczba zdobytych żetonów pożywienia oraz suma populacji i cech wszystkich żywych gatunków gracza. W razie remisu wygrywa ten, kto ma większą sumę populacji ze swoich gatunków.

Panta Rhei

Wydawałoby się, że gra jest prosta – dobierz, zagraj, zbierz, goto10. Jest jednak z goła inaczej. Mnogość cech , liczbach kombinacji względem siebie i niepewne pożywienie kontrolowane wspólnie przez graczy tworzy niezliczone scenariusze. Nie ma jednej dobrej strategii na wygraną. Za każdym razem trzeba uważnie obserwować innych, adaptować się do zaistniałych warunków i nie dać się zjeść. Jednym słowem – ewoluować. Nawet na losowość w dociągu nie da się tu dużo zrzucić, bowiem każda karta dobrze zagrana daje dużo gatunkowi, a umiejętne połączenie cech potrafi zbudować potężne combo. Oczywiście wszystko płynie, i combo, które dobrze zdziałało w aktualnej turze, możne się nie sprawdzić w kolejnej. A ile daje radości zmuszenie przeciwnika do zjadania własnych gatunków…

Warto także powiedzieć parę słów o aplikacji. Jest ona dostępna za darmo na tablety i smartfony. Nie płacąc, ma się dostęp do podstawowej wersji, trzech botów stosujących rożne taktyki, rozgrywki online oraz kampania. Ta ostatnia jest tutaj najbardziej interesująca, bowiem służy jako samouczek do gry. Każda misja skupia się na stosowaniu pewnych kombinacji kart dla demonstracji zależności i możliwych kombinacji, by co kilka plansz rzucać gracza na pożarcie wyspecjalizowanemu botowi.

Dla kogo będzie to gra? Dla zwolenników euro – zarządzanie ręką, optymalizacja ruchów, combo z cech. Taki sucharek wrzucony do wodopoju, dryfujący pomiędzy lilią a pałką wodną.

Podsumowanie

Nasza ocena w skali BGG: 9/10

Ewolucja naprawdę nam się spodobała. Idealnie swoją rolę spełniła gra-samouczek na telefon. Jest to typowy przedstawiciel gier, gdzie zasady są proste, ale opanowanie już nie. Trzeba stale obserwować zmiany w innych gatkach, przewidywać dostępność jedzenia i się adaptować. To jest gra w życie, jaką chcemy mieć na półce.