Fakir

Mając dwójkę dzieci problemem jest znaleźć grę, która będzie minimalna do rozłożenia i w miarę szybka, by się dało ją rozegrać pomiędzy zaśnięciem jednego, a przebudzeniem drugiego. Dodatkowo, będąc na wakacjach, miejsce ma też znaczenie. Nie da się po prostu zabrać większego pudełka, zostają mniejsze lub zaopatrzyć się na miejscu. W naszym regionie wakacyjnym na szczęście źródeł nie brakuje – mamy upatrzone kilka punktów, gdzie sprzedają za niewielkie pieniądze przedmioty z likwidacji kolekcji i sklepów, w tym także gry. Przeczesując kosze znaleźliśmy to żółte pudełko – był to Fakir od TACTIC. Nie widzieliśmy tej gry wcześniej i nie dziwota – opis wcale nie był po polsku, ani nawet po angielsku. Krótką obawę przyćmiła cena : 10 złoty. Tak więc wróciliśmy do naszego domku z nową zdobyczą i gdy tylko dzieci poszły spać, otworzyliśmy znalezisko. Szybkie obrócenie krótkiej instrukcji w palcach dało tylko jedną myśl – что это?

A ты говоришь по русски?

Pierwsze co rzuca się w oczy, to języki instrukcji – estoński, litewski i rosyjski. Brak anielskiej instrukcji według wujka Google mówi tylko jedno – czas odświeżyć bukwy i przypomnieć sobie ten jeden rok nauki rosyjskiego ze studiów.

Co do listy elementów, nie jest długa:

Plansza (łoże fakira).
28 pionków-gwoździ.
Karty pozycji. i woreczek na nie.
4 komnaty.

Plansza swoim kształtem jakoś dziwnie kojarzy nam się z Marrakechem. Może dlatego, że orient? Jest to solidny kawałek plastiku z miejscami na gwoździe.

Karty pozycji są perforowane w różne układy. otwory pasują rozstawem do tych w planszy, więc zapewne gra będzie polegać na tworzeniu odpowiednich układów z gwoździ. Komnaty posiadają wcięcia idealnie pasujące od karty, więc zapewne będzie to jakaś forma podstawki.

Same elementy już sporo potrafią powiedzieć o grze, ale dla dokładniejszego poznania zasad należało zasiąść do instrukcji z kartką, długopisem i translatorem…

играя за гвоздь

Fakir to gra dla 2 do 4 graczy, której celem jest tworzenie odpowiednich układów z gwoździ na łożu, by spełniać wymagania z kart. Aby przygotować grę, należy:

Położyć pustą planszę na środku stołu.
Dać każdemu graczowi po 7 gwoździ w jednym kolorze i komnatę.
Odliczyć 6 x (liczba graczy) kart i dać je do woreczka, reszta nie bierze udziału w grze. Każdy z graczy wyciąga po jednej karcie i daje ją do komnaty dowolną stroną w górę. UWAGA! Komnata nie zakrywa góry karty, wiec dobrze przemyślcie którą część karty chcecie pokazać innym.
Grę rozpoczyna najmłodszy gracz.

W swoim ruchu gracz może dołożyć na puste pole w planszy gwóźdź lub przesunąć jeden swój na inne puste pole. Następnie sprawdza, czy spełnił cel ze swojej karty. Jeśli tak, pokazuje są innym graczom i przykrywa nią gwoździe. Karta musi się położyć całkowicie na gwoździach (wszystkie muszą przez nią przejść) i nie może wykraczać poza planszę. Gracze zabierają swoje gwoździe spod karty, a gracz, który spełnił swoją kartę, odkłada ją obok siebie jako punkt i pociąga z worka nową. Można także pominąć ruch i od razu spełnić cel.

Gra kończy się, gdy któryś graczy nie będzie mógł dociągnąć nowej karty (pusty worek). Wygrywa ten, kto uzbierał więcej zrealizowanych kart. W razie remisu, remisujący gracze robią dogrywkę na jedną kartę.

привет из россии

Pomimo wolnego początku ze słownikiem w ręku, szybko załapaliśmy o co tu chodzi – ułóż swoje, blokuj innych. Trzeba przewidywać co kto chce ułożyć na podstawie jednej krawędzi karty i jednocześnie nie dać o sobie poznać co się chce zrobić. Mimo wyglądu gry dla dzieci, można tu trochę wytężyć umysł.

Jest jednak jeden mankament – brak skalowania pola gry. Przy 3-4 grach jest ruch na planszy , ale przy 2 plansza wydaje się wręcz gigantyczna. Chyba wprowadzimy regułę limitującą planszę do 5×5 przy grze w 2 osoby.

Podsumowanie

Nasza ocena w skali BGG: 6/10

Na pewno nie możemy powiedzieć, że zmarnowaliśmy 10 złoty. Fakir sprawdził się jako gra do rozłożenia dy dzieci zasną. Pozwala pomyśleć, ale nie jest wymagająca. Taki wieczorny chillout, nic ambitnego, ale też nie ogłupiające. Za te pieniądze na pewno było warto.