Zrobienie gry to połowa sukcesu (relację z tworzenia znajdziecie [tu]), trzeba ją też ograć. To także udało mi się w końcu zrobić. Czas więc zakończyć temat gry Goita, ale najpierw cofnijmy się kilka lat wstecz…
Rybacki hazard
Goita to gra wywodząca się z prefektury Ishikawa, miasta Noto. Zapiski o grze pochodzą z początku XX wieku i mówią o tym, że była to gra hazardowa rybaków. Rozgrywana była pionami podobnymi do tych z Shogi, lecz w przeciwieństwie do niej piony były tego samego rozmiaru i były jednostronne. Początkowo traktowana jako lokalna gra hazardowa, na nowo została odkryta w XXI wieku przez wydanie karciane oraz anime Houkago Saikoro Club, gdzie główne bohaterki, podczas pobytu w mieście Kanazawa, miały okazję poznać i ograć grę.
Przeglądając BGG można zobaczyć wiele wersji – tradycyjne bambusowe, nowoczesne papierowe, a nawet ktoś zrobił sobie własną kopie na bazie kości do Mahjonga! Możliwości jest sporo, by samemu zrobić sobie kopię gry.
Obrona i atak
Goita to gra dla 4 osób podzielonych na dwie pary. Celem gry jest zdobycie przez jedną z drużyn 150 punktów. Pary wyłania się poprzez losowanie czterema pionkami – dwoma pionami oraz parą króli. Pierwszym rozdającym zostaje ten, kto wylosował głównego króla (Ou).
Pionty dzielą się na figury:
- 王/玉 – Król (Ou/Gyoku), 100 punktów, 2 sztuki.
- 飛 – Wieża (Hisha), 40 punktów, 2 sztuki.
- 角 – Biskup (Kaku), 40 punktów, 2 sztuki.
- 金 – Złoty generał (Kin), 30 punktów, 4 sztuki.
- 銀 – Srebrny generał (Gin), 30 punktów, 4 sztuki.
- 馬 – Skoczek (Bakko), 20 punktów, 4 sztuki.
- 香 – Lanca (Gon), 20 punktów, 4 sztuki.
- し – Pion (Fu), 10 punktów, 10 sztuk.
Rozdający rozkłada zakryte elementy w krąg na stole,a następnie patrzy w sufit i zamyka oczy. Jeden z przeciwników wskazuje dowolny z pionków, a rozdający (nadal z zamkniętymi oczami) decyduje czy rozdawanie rozpocznie się od tego piona, czy jednego lub dwóch w lewo/prawo od wskazanego. Teraz , rozpoczynając od rozdającego, gracze biorą po jednym pionie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (kolejność graczy oraz brania pionów ze stołu). Każdy będzie miał osiem pionów na ręku.
Po rozdaniu może dojść do jednej z sytuacji specjalnych:
- Gracz ma 8 pionów – rozdanie automatycznie się kończy, drużyna gracza zdobywa 100 punktów.
- Gracz ma 7 pionów – rozdanie automatycznie się kończy, drużyna gracza zdobywa dwukrotną wartość ósmego pionka.
- Gracz ma 6 pionów – rozdanie automatycznie się kończy, drużyna gracza zdobywa wartość wyższego z pozostałych dwóch pionków.
- Obaj gracze z jednej drużyny mają po 5 pionów – automatyczna wygrana.
- Jeden gracz ma 5 pionów – decyduje czy rozdanie będzie rozegrane, czy należy rozdać jeszcze raz.
Rozpoczynając od rozdającego, gracz może wykonać ruch lub spasować. Ruch polega na zgraniu najpierw obrony (pierwszy rząd), a następnie ataku (drugi rząd). Obroną jest ten sam pion, co atakujący poprzedniego gracza, lub prawie uniwersalny król (nie broni przed pionem i lancą).
W pierwszym ruchu rozdający wykłada obronę jako zakrytą. Gdy trzech kolejnych graczy spasuje, czwarty także wykłada obronę zakrytą. Nie wolno zagrać króla jako atak, dopóki drugi nie został użyty jako obrona, lub gracz nie posiada obu na ręku.
Rozdanie kończy się, gdy ktoś wyłoży wszystkie osiem pionków. Drużyna gracza otrzymuje wartość ostatniej zagranej figury (czyli czwartego ataku). Jeśli ostatnie dwa pionki są takie same, drużyna punktuje za oba. Zwycięzca zostaje nowym rozdającym i gra toczy się dalej, aż któraś drużyna uzyska 150 punktów.
Partia na 8 pionkach
Goita to jedna z tych gier, gdzie trzeba pamiętać o liczbie pionków w danym rodzaju, próbować przewidywać co komu zostało na ręku i przy okazji uważać, by nie przyblokować swojego kompana. Co lepiej jest zagrać na start? Mocniejsze czy słabsze figury? Niby to tylko 32 elementy, ale żadna partia nie jest taka sama.
Z początku rozdania były grane nijako, ale szybko się wdrożyliśmy i zaczęło się robić bardziej intensywnie. Obie drużyny szły łeb-w-łeb, ale duchy zdecydowały o zwycięstwie dając jednej osobie 7 pionów i złotego generała.
Jest to jedna z tych gier, gdzie dwa czynniki mają dużo znaczenia – szczęście przy rozdaniu i dobry blef, trochę jak w pokerze. Raz trafi się genialna ręką, raz ochłapy., to tylko do gracza zależy czy umiejętnie wykorzysta dane pionki. Nawet najtańsze piony mają znaczenie, bo nie można ich kontrować królem. Mogą więc być kluczem do blokowania graczy, których podejrzewa się o zostawienie króla na koniec. Nic więc dziwnego, że gra była wykorzystywana także w lokalnym hazardzie.
Czy można tu mówić o jakichś negatywach? Ciężko, gra jest zbyt hermetyczna, nie doszukiwałbym się tu na siłę braków czy luk. Lekko irytujące może być jedynie to, że wymaga dokładnie 4 osób, nie mniej, nie więcej. Jest to prosta gra na zabicie czasu, która można sprokurować z wielu materiałów, coś co idealnie odnajdywało swoje miejsce w zajazdach czy innych miejscach spotkań jako dodatek do towarzystwa i być może zawartości sakwy.
Podsumowanie
Nasza ocena w skali BGG: 6.5/10
Plusy:
- Łatwa do samodzielnego wykonania.
- Ciekawe zasady dotyczące liczby pionów przy rozdaniu.
Minusy:
- Tylko na 4 graczy.
Goita to ciekawy kawałek historii gier planszowych pokazujący jak wykorzystać w inny sposób znane elementy. Wydawałoby się, że tak regionalny tytuł najpewniej by umarł, gdyby nie pomysł na przełożenie kości na karty, które przy pomocy promocji w anime rozeszły się po kraju i nawet poza granice. Sam wykonałem grę jako swojego rodzaju wyzwanie, czy dam radę. Dałem. Czy spodobała mi się gra? Tak. Nie jest to tytuł wybitny, wszak była to gra lokalnych rybaków rozgrywana po pracy i jako hazard. Ma jednak w sobie ten folkowy element, który nadaje jej uroku i warto chociaż spróbować zagrać, by poczuć nadmorski klimat małego zajazdu, gdzie zaraz wygrasz lub przegrasz klika monet.
Super Boardgame Explore 
Skomentuj