Rach Ciach

Po ograniu Królika w Ogrodzie nasze ręce zwróciły się ku kolejnemu pudełku. Wolno sunący palec po grach na regale w końcu zatrzymał się na pudełku Rach Ciach. Zmieniamy więc w klimat z ogrodowego i lecimy w kulki. Dużo kulek.

Kwadratura Koła

Rach Ciach zapakowany jest w takie samo pudełko co Królik w Ogrodzie, choć pozbawione jest wypraski, a całość pudełka zajmują elementy gry, w których skład wchodzą:

• Instrukcja.
• 4 pionki.
• Plansza punktacji.
• 24 kulki.
• 4 podstawki.
• Dzwonek.
• Talia 55 kart układów.

Kulki to clou tej gry. Bardzo zaskoczeni, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, jesteśmy ich wagą i ogólną jakością. Kule są ciężkie i solidne, nie są  to wydmuszki. Nie widać też śladów po formie, czyli obróbka post-produkcyjna też została wykonana z dbałością.  Podstawki także są solidne, choć wydają się trochę lekkie.

 

Pionki to klasyczne plastikowe wydmuszki, znane z wielu gier. Plansza, składana na pół, jest zalaminowana, wygląda jakby mogła przetrwać lekkie zalanie. Dzwonek wykonany jest częściowo z plastiku, częściowo z metalu. Ciekawe czy wytrzyma porządne uderzenie podczas gry? Karty wykonane są takie… akurat. Nie za grube, nie za chude.  Graficznie proste, ale to gra na spostrzegawczość, a nie Dixit.

Kulką w patyk

Rach Ciach to zręcznościowa gra dla 2 do 4 osób. Każdy z graczy otrzymuje na starcie podstawkę w jednym z 4 kolorów wraz z patykiem i po jednej kulce z każdego koloru. Dzwonek, talię i planszę z pionkami na polu startowym układa się na środku stołu tak, by dzwonek był w zasięgu wszystkich graczy.

Na „trzy, cztery” jeden z graczy odsłania wierzchnią kartę z talii. Celem graczy jest jak najszybsze ułożenie kolorowych kulek na swoich podstawkach w kolejności  wyznaczonej przez kartę, której spód wyznacza niebieska linia. Pierwsza osoba, która ułoży cały wzór z karty uderza w dzwonek, na którego dźwięk runda jest przerywana. Gracze dostają tyle punktów, ile ułożyli poprawnie kulek na patyku. Osoba która zabiła w dzwonek dostaje dodatkowy punkt, chyba że się pomyliła.

Gra trwa do momentu dotarcia czyjegoś pionka do linii mety.

Kubeczki są passe

Nie spodziewaliśmy się, że Rach Ciach będzie aż tak wciągające. Proste zasady i szybka, nieprzekombinowana rozgrywka. Przy stole może usiąść każdy – początkujący i wyjadacz, młody i stary. Nie liczy się tu przewaga wynikająca ze znajomości zasad i ich wykorzystywania, tylko refleks i zręczność.

Jeśli odnieśliście wrażenie, że gdzieś taką grę widzieliście, to pewnie na końcu języka jest Speed Cups. Też są karty i dzwonek, też trzeba układać na czas. Różnica jednak jest dość spora. Kubki o wiele łatwiej jest układać niż nizać kulki na pałąk. Po drugie, układy w Speed Cups zawsze składają się z 5 kolorów, podczas gdy karty z Rach Ciach mają zmienna liczbę kolorów na kartach. No i cena. Sugerowana cena detaliczna Speed Cups to 80 złoty, a Rach Ciach oscyluje w okolicach 50 złoty. To spora różnica, której nie tłumaczy zawartość – cienkie plastikowe kubki, talia kart i metalowy dzwonek. Uwzględniając powyższe Rach Ciach przewyższa dla nas Speed Cups.

Czy można się do czegoś przyczepić? W zasadzie podczas grania zauważaliśmy jeden problem – brak podstawki pod kulki, które położone na stole lubią uciekać w każdą możliwa stronę. Da się temu zapobiec odwracając podstawkę, otrzymuje się wtedy płytką miskę idealnie mieszczącą wszystkie kulki. Niestety to powoduje inny problem – w tej konfiguracji rurka jest osadzona bardzo płytko, chybocze się, a nawet wypada. Dopiero uzupełnienie kanalika dodatkową masą (klejem na gorąco na przykład) poprawia sytuację.

Podsumowanie

Czy gra na się podobała? TAK

Nasza ocena w skali BGG: 6/10

Plusy:

• Gra dla każdego.
• Niewygórowana cena.

Minusy:

• Brak miejsca na kulki.

Rach Ciach to gra, do której z chęcią będziemy wracać. Jest to tytuł typowo casualowy – szybkie zasady, krótka rozgrywka, do rozegrania kilka razy w dowolnym towarzystwie oraz niezaporowa cena. Chyba zaczynamy dostrzegać pewną prawidłowość. Ostatnio wydane gry Alexandra charakteryzują się prostymi zasadami, nieprostacką rozgrywką i przystępną dla każdego ceną w stosunku do zawartości. Alexander zaczyna tworzyć segment gier łatwo dostępnych, który nie żeruje na fekalnym humorze, lecz na klasycznych rozwiązaniach ze świata gier planszowych. Są to gry, które z chęcią zobaczylibyśmy na półkach sklepów zamiast Pupila-Kupila czy Kto To Zrobił.