World’s Fair 1893

Portalcon, Portalcon i po Portalconie. Impreza dla nas szczególna, gdyż po raz pierwszy poszliśmy nie we dwójkę, lecz w trójkę! Pierwszą grą, przy której przysiedliśmy z przyjaciółmi i przyszłym planszówkowiczem było World’s Fair 1893, zapowiedź wydawnicza Portalu na ten rok.  Czy to było dobre przywitanie nowego roku z Portalem?

Plan Wystawy

Pudełko mieści następujące elementy:

• Planszę centralną wraz z kaflem belki górnej diabelskiego młyna.
• 5 plansz sekcji wystawy.
• 40 kart wystaw.
• 23 karty wpływowych osobistości.
• 28 kart biletów.
• 60 żetonów aprobaty wystaw.
• Żeton wózka i znacznik rundy
• 88 znaczników poparcia (po 22 na gracza).
• 37 żetonów medali o wartości 4 i 2.
• 36 żetonów monet o wartości 2 i 1.
• 4 karty kolejności, karta przebiegu gry i 3 karty punktacji.
• Instrukcja.

Wszystkie elementy planszy ( 2 pierwsze podpunkty) tworzą sześciokątną planszę. Kafelek górnej belki jest dwustronny i służy do skrócenia/wydłużenia toru czasu (diabelski młyn) w zależności od liczby graczy. Wszystko pasuje do siebie jak ulał. Sekcje wystaw mają wyraźnie kontrastujące ze sobą kolory, co wyklucza możliwość ich pomyłki.

Dodatkowo, znaczniki poparcia graczy mają inne kolory (na zdjęciach przekłamany jest kolor żółty) niż sekcje, dzięki czemu się ze sobą nie zlewają. Znacznik rundy różni się od innych elementów, więc się nie zagubi się pośród kostek, tak samo żeton wózka do odliczania czasu.

Medale, aprobaty i monety to typowe tekturowe wykroje. Łatwo rozróżniane kształtem i grafikami. Rozmiarowo nie za duże, nie za małe, idealnie w punkt.

Karty dobrze leżą w dłoni, a wszystkie istotne informacje mieszczą się w rogu karty. Pozwala to na prawidłowe zarządzanie ręką podczas gry. Niby szczegół, ale tak naprawdę istotny element, który się docenia gdy go zabraknie. Przy okazji, ludzie z kart to prawdziwe osobistości z tamtych czasów! Ktoś naprawdę przyłożył się to historii wystawy!

Atrakcje wystaw

World’s Fair 1893 to gra dla 2 do 4 graczy, w której to gracze będą starać się o zorganizowanie najlepszych wystaw w pięciu kategoriach.

Przygotowanie do gry przebiega w następujący sposób:

1. Połóżcie na środku stołu planszę centralną z belką obrócona na stronę uwzględniającą liczbę graczy.
2. Rozstawcie wokół centralnej planszy 5 sekcji w losowej kolejności, tworząc sześciokątną planszę. Połóżcie wagonik na samym dole młyna, a znacznik rundy na pierwszym polu pierwszej rundy, pod młynem.
3. Przygotujcie talię według rozpiski zależnej od liczby graczy i rozłóżcie po 2 losowe karty przed każdą sekcję.
4. Rozłóżcie wszystkie żetony obok planszy.
5. Zabierzcie kostki poparcia w jednym kolorze i połóżcie po jednej na każdej sekcji.
6. Wylosujcie po karcie kolejności i dołóżcie dodatkowe kostki we wskazanych przez bonus na karcie miejscach.
7. Wybierzcie odpowiednią kartę punktacji i połóżcie obok planszy wraz z kartą przebiegu gry.

Gra składa się z 3 rund, których długość wyznacza tor diabelskiego młynu. Tura gracza składa się z następujących kroków:

1. Dołóż kostkę poparcia do jednej z sekcji. jeśli brakuje Ci kostek, przesuń jedną swoją kostkę z innej sekcji.
2. Zagraj wszystkie karty wpływowych osobistości uzyskanych w poprzedniej rundzie. Karty te pozwalają dokładać lub przesuwać kostki do lub pomiędzy obszarami. Nieużyte karty i tak są odrzucane.
3. Zbierz karty przydzielone do sekcji, w której dołożyłeś(aś) poparcie w kroku 1.
4. Dołóż po jednej karcie do trzech kolejnych sekcji zgodnie z ruchem wskazówek zegara, rozpoczynając od tej, z której zabrane zostały karty. Jeśli limit kart na sekcję miałby zostać przekroczony (czarne diamenciki na obrzeżu sekcji), dodaj kartę do kolejnej sekcji.
5. Przesuń wagonik kolejki o tyle pól, ile dociągniętych na rękę zostało biletów w kroku 3. Jeśli wagonik zatoczył koło, runda się kończy. W przeciwnym razie kolejny gracz wykonuje swoją turę.

Gdy runda się kończy, należy rozpatrzyć punktowanie rundy składające się z trzech kroków:

1. Punkty za bilety – Gracz posiadający najwięcej biletów zabiera dwie dodatkowe monety. W razie remisu, wszyscy remisujący zbierają bonus. Następnie każdy pobiera monety o takiej wartości, ile biletów posiada. Po pobraniu pieniędzy bilety są odrzucane.
2. Punkty za poparcia – gracze posiadający najwięcej wsparcia w sekcji pobierają odpowiednie medale według karty punktowania. Dodatkowo, mają prawo do zamiany określonej liczby kart wystaw na żetony zaakceptowanych wystaw. Żetony punktują na koniec gry.
3. Odwołanie wsparcia – gracze zabierają z sekcji połowę, zaokrąglając w dół, swoich kostek poparcia z powrotem przed siebie.

Po rozpatrzeniu punktowania rozpoczyna się kolejna runda, którą rozpoczyna kolejny gracz.

Po trzech rundach gracze sumują punkty uzyskane za pieniądze i medale (ich wartości) oraz za uzyskane zestawy żetonów wystaw (jeden żeton wchodzi w skład tylko jednego zestawu):

• Pojedynczy żeton to 1 punkt.
• Zestaw dwóch różnych żetonów to 3 punkty.
• Zestaw trzech różnych żetonów to 6 punktów.
• Zestaw czterech różnych żetonów to 10 punktów.
• Zestaw pięciu różnych żetonów to 15 punktów.

Wygrywa ta osoba, która zdobyła najwięcej punktów. W razie remisu najpierw decyduje największa liczba żetonów wystaw, a następnie najmniejsza liczba kart wystaw, na które nie udało się zdobyć aprobaty. Dalszy remis oznacza współdzielenie wygranej.

Wrażenia po wystawie

World’s Fair 1893 zrobił mieszane wrażenie na naszej ekipie. Najpierw zacznijmy od pozytywnych stron.

Jak na prosty worker placement, sporo w niej strategii i taktyki. Z jednej strony mamy do czynienia z prostą od strony zasad grą typu połóż-zbierz-podlicz, pasującą do kategorii gier startowych, takich jak Wsiąść Do Pociągu. Z drugiej strony jednak cały czas trzeba obserwować co jakie wystawy zbierają i obstawiają przeciwnicy i planować z wyprzedzeniem które karty zgarnąć lub wystawę przejąć. Da się zagrać w każdym gronie.

Graficznie i wykonaniem gra jest dopracowana w każdym szczególe, jak już zostało powiedziane wyżej. Na stronie wydawcy można nawet znaleźć bibliografię (!!!), z której czerpali inspiracje. Ostatni raz widzieliśmy tak dopracowane tło historyczne w grach Karola Madaja.

Czy można się tu do czegoś przyczepić? Po drugiej stronie barykady pojawił się zarzut bycia dobrą, gdy nie ma nic innego i ciekawszego do zagrania lub grono ludzi, którzy nie grają. Może coś w tym być, choć nadal postawiłbym grę powyżej Talismana czy Carcassone, zrównałbym ją z Wsiąść do Pociągu. Drugim, poważniejszym zarzutem, jest skalowalność rozgrywki. W pełnym składzie ciężko planować jakikolwiek ruch. Przy dwóch, trzech graczach można snuć taktyki i polować na elementy naszego planu, lecz przy czterech zaczyna się robić chaotycznie i zwiększa się istotnie wpływ szczęścia w dociągu kart.

Podsumowanie:

Nasz ocena w skali BGG: 7/10

Plusy:

• Zasady dla wszystkich, miły starter.
• Dopracowana na każdej płaszczyźnie.
• Regrywalna.

Minusy:

• Jako starter może zostać zepchnięta w kąt na rzecz bardziej zaawansowanych gier.
• Przy czterech graczach zaczyna się robić chaos.

World’s Fair 1893 to tytuł. który na pewno będziemy chcieli zobaczyć na jednej z naszych półek jako grę na leniwą weekendową partyjkę. Jest to gra, w którą można zagrać tak naprawdę z każdym. Nie jest zbyt trudna dla nowego w świecie planszówek, ale też nie za tępa dla wytrawnego gracza, choć są fajniejsze tytuły. Nie skreśla to jednak w naszych oczach gry, a czyni z niej uzupełnienie pomiędzy molochami.