Shanghai Mahjong

Zawsze będąc w supermarkecie sprawdzamy dział z grami. Zdarza się, że pośród sterty  tanich klonów, wyprzedażowego chłamu i rebootów sprzed dekady znajdzie się perełka. Tym razem znaleźliśmy ją w Carefour’rze w Bytomskiej Plejadzie. Oboje z Martą lubimy czasem zagrać w Riichi Mahjong (najlepszy app jaki znaleźliśmy to Virtual Tenho G, warto sprawdzić), dlatego naszą uwagę przykuł Shanghai Mahjong od Splash Toys. Wzięliśmy, zagraliśmy, wzięliśmy kolejną sztukę na prezent dla ojca.

Z ekranu na stół

W sporym pudełku (32x8x25cm) znajdują się:

• Instrukcja wielojęzyczna.
• Instrukcja w języku polskim.
• 122 kamieni.
• Wypraska do układania piramidy.
• 4 karty pomocy i 12 kart misji.
• Tekturka-plansza.

Kamienie są porządnie wykonane, wzór jest tłoczony, a nie drukowany, dzięki czemu się nie zetrze. Niestety nie dałoby się nimi zagrać w klasycznego mahjonga, ponieważ monety, bambusy i ogniki (tutaj odpowiednik liczb) mają wartości od 1 do 7 (czyli brakuje 8 i 9).

Instrukcja w języku polskim to kartka A4 drukowana na zwykłym sprzęcie biurowym po 2 kartki na stronę. Nie jest tragiczna, ale widać, że zrobiona była po macoszemu dla spełnienia wymogu polskiej instrukcji. Forma książeczkowa jest bardziej przyjazna dla oka i zrozumialej napisana (widać, ze polska wersja do pobieżne tłumaczenie angielskiej).

Karty pomocy w jasny sposób tłumaczą ile punktów daje każdy układ. Pełnią też dodatkową role – wyznaczają wiatr należący do każdego z graczy. Karty misji na początku mogą być trochę enigmatyczne, ale szybkie spojrzenie w instrukcję rozjaśnia ich przekaz.

Wypraska kojarzy się z tymi do pakowania zabawek czy małych artykułów domowych, ale jest grubsza i sztywniejsza Powinna wytrzymać sporo gier. Tekturka jednak budzi nasze obawy. Chyba wymienimy ją na kawałek ABSu.

Kostkowy remik.

Shanghai Mahjong to mieszanka zwykłego mahjonga i jego pasjansowej wersji znanej z ekranów PC. Na początku gry wypełnia się wypraskę kamieniami, którą odwraca się na tekturkę. Utworzona w ten sposób piramida to główny mur. Resztę kostek niewchodzących w skład głównego muru rozdaje się równo graczom, tworzą one mur gracza. Każdy dodatkowo dostaje kartę pomocy z przydzielonym wiatrem i jeden ukryty cel, który daje dodatkowe punkty na koniec gry. Zaczyna osoba z wiatrem północnym. Gracze w swoim ruchu mogą wykonać jedną z czynności:

• Utworzyć układ z jednego rodzaju kostek (np. czerwone 5) używając kamieni ze swojego i/lub głównego muru.
• Udoskonalić układ swój lub innego gracza (udoskonalony układ przejmowany jest przez gracza udoskonalającego). Przy użyciu kamieni ze swojego lub głównego muru.
• Jeśli gracz nie może wykonać żadnego ruchu, musi spasować. Nie można jednak spasować, jeśli istnieje jakakolwiek możliwa akcja.

Aby wziąć kostkę z muru głównego, musi ona mieć przynajmniej jedną wolną długą krawędź i być całkowicie odkryta. Wśród kamieni występują trzy specjalne:

• Kwiaty – gra się nimi pojedynczo, nie tworzą układów. Przy wyłożeniu kwiatu gracz może wymień jeden z kamieni swojego muru na losowy kamień z muru innego gracza.
• Wiatry – ułożenie/udoskonalenie układu wiatrów przekazuje turę na gracza, który jest danym wiatrem.
• Smoki – układ smoków chroni przez kradzieżą przez udoskonalenie jednego wybranego układ. W trakcie swojej tury można dowolnie przesunąć smoki na inny układ. Same smoki nie są chronione przed kradzieżą.

Jeśli gracz ułoży w jednym ruchu czwórkę używając wyłączeni kości ze swojego muru i/lub muru głównego, tworzy tzw Shanghai, wart więcej punktów niż układ udoskonalony do czterech kości.

Gra kończy się, gdy spełni się jeden z warunków:

• Skończą się kamienie w głównym murze.
• Skończą się komukolwiek kamienie we własnym murze.
• Wszyscy gracze spasują po kolei.

Na koniec gry wylicza się punkty według karty pomocy:

• 2 punkty za parę.
• 4 punkty za trójkę.
• 8 punktów za czwórkę.
• 12 punktów za Shanghai.
• +punkty za zrealizowany cel.

Wygrywa ta osoba,która zdobędzie najwięcej punktów.

Od komputera do stołu

Mój ojciec (–Michał) bardzo lubi mahjonga-pasjansa PC. Jest to gra typowo jednoosobowa, a szukaliśmy czegoś, by można było zagrać rodzinnie przy stole. Scrabble się przejadły, remik/rumikub podobnie. Zwykły mahjong był za bardzo złożony dla rodziców. Spróbowaliśmy więc z Shanghai Mahjong. Zakochali się od razu.

Proste zasady mieszczące się na jednej kartce A4, gdzie przynajmniej połowę stanowią obrazki, pozwoliły szybko wdrożyć rodziców. Pierwsza partia była oczywiście rozruchowa, pełna pytań i błędów. Druga jednak była pełnoprawna.  Nikt się nie krępował kraść, blokować i specjalnie przeskakiwać układami z wiatrów tych, którym zbyt dobrze szło. Jedynym problemem okazała się tekturka, która się źle obracała na stole. Problem ten postawił rozwiązać ojciec, który pomiędzy partiami wyciął z ABSu płytkę idealnie trzymającą kostki z jednej strony i śliską do stołu z drugiej. Od tego momentu nie było żadnego problemu.

Łyżka dziegciu w beczce miodu

Gra jest prawie idealna. Prawie. Pierwszy problem to polska instrukcja wypluta na szybko z drukarki biurowej dla spełniania norm, która albo się zgubi albo szybko zniszczy. Doszliśmy też do jednej sytuacji nieprzewidzianej w instrukcji: Gracz X ma parę chronioną przez smoki. W murze prywatnym/głównym gracz Y ma możliwość ułożyć taką samą parę – co teraz? Wiadomo, ukraść nie można, ale czy w takim razie Y ma prawo ułożyć sobie parę? My uznaliśmy, że tak.

Podsumowanie

Nasza ocena w skali BGG: 9,5/10

Plusy:

• Klasyka solo-PC w dobrze przemyślanym stołowym multi.
• Pomost pokoleniowy.
• Prostota zasad z mnogością opcji.
• Regrywalność.
• Mahjong!
• Wykonanie poza…

Minusy:

• polską instrukcją i tekturką.
• Jedna sytuacja nieprzewidziana w instrukcji.

Przez to, ze lubimy mahjonga i znaleźliśmy coś, co odciągnęło moich rodziców od kulek i pasjansów, dałbym grze 10/10. Oczywiście pełne 10 przez kilka niedoróbek  byłoby niesłuszne, ale też ocena poniżej 9 byłaby równie nieuczciwa. Jeśli ktokolwiek z was będzie miał okazję ja kupić w jakimś Carefourze lub innym hipermarkecie, bierzcie od razu tą peręłkę.