Quartz

Opa! Esse cristal nao e meu!

Grę Quartz zakupiliśmy na Pionku za niewielkie pieniądze, bodajże 25 złoty. Pobieżne przeszukiwania internetu pokazały sklepy z Brazylii, gdzie gra kosztuje ok 150 złoty. Skąd taka niska cena? Odpowiedź wydaje się prosta – gra jest wydana w języku portugalskim. Ale chwila, przecież w środku jest angielska instrukcja i ściągawka z angielskim tłumaczeniem kart! Gdzie ten haczyk? Zasady? Przeczytaliśmy instrukcję – jasną, krótką i klarowną. Z czytania też raczej się nie zanosiło na złą mechanikę. A już fakt, że w pudełku  znajduje się worek 68 kryształów i zestaw ponad 50 świetnie ilustrowanych kart zupełnie nie pasowała do ceny. Być może po prostu komuś gra nie przypadła do gustu?

Me faz um favor…

Fabułą gry są zawody w wydobywaniu kamieni szlachetnych – Krasnoludy (gracze) odkryli nową kopalnię kryształów. Zgodnie z lokalnym prawem, ten kto w 5 dni zbierze największy dochód z wydobycia, nabędzie prawo do kopalni. Trzeba jednak uważać na zmorę tej ziemi – niestabilne kryształy. Jeden to tylko bezwartościowe szkiełko w wagonie, leczy gdy zetknie się z drugim, skutki mogą być opłakane…

Każdy z  graczy otrzymuje na start 3 karty, wagon na kryształy i tłumaczenie kart (autorstwa własnego). W swoim ruchu może wykonać jedną akcję z trzech:

• Pobrać kryształ z worka.
• Zagrać kartę akcji.
• Zakończyć dnień w kopalni i spieniężyć wydobyte dobra.

Pobrany z worka kryształ gracz umieszcza na swojej planszy wagonika. Jeśli gracz dociągnie niestabilny kryształ… Pierwszy nic nie robi, po prostu leży sobie wśród pozostałych w wagonie. Jeśli do wagonika gracza jakimś sposobem wpadnie drugi, zastępuje eksplozja, urobek gracza przepada, a sam gracz wynoszony jest z kopalni i liże rany do następnego dnia.

Zagraniem karty akcji można pomóc sobie, lub zaszkodzić komuś innemu. Pozwalają one np. na pobranie trzech kryształów z odrzutem niestabilnych, kradzież 2 kryształów z innego wagonika lub ‚podarowanie’ innemu graczowi niestabilnego kryształu ze swojego wózka, by zapewnić komuś bombową zabawę…

Jeśli gracz nie chce ryzykować utargu, może wyjść z kopalni, zbierają najwcześniejszy bonus za odwagę. Im później się wyjdzie, tym bonus jest większy. Po wyjściu gracz ma możliwość odłożenia do dwóch kryształów ‚na następny dzień’ i spieniężyć resztę. Przy spieniężaniu warto pamiętać o wykorzystaniu jednego z czterech możliwych bonusów:

• Sprzedając 3 kryształy jednego koloru wolno podwoić wartość 1 innego koloru
• Sprzedając 4 kryształy 1 koloru wolno podwoić wartość 2 innych kolorów.
• Sprzedając po 1 krysztale 5 różnych kolorów dostaje się dodatkowe 8 monet.
• Sprzedając po 1 krysztale 6 różnych kolorów dostaje się dodatkowe 12 monet.

Gracz, który wyleciał w powietrze nie otrzyma bonusu za odwagę. Otrzyma zamiast tego żeton doświadczenia. Pozwala on odrzucić jeden niestabilny kryształ w dowolnym momencie gry. Warto więc przy beznadziejnym urobku wylecieć w powietrze dla takiej ‚ochrony’ później.

Cristal? Que Cristal?

Gra jest nieprzewidywalna. Gdy jeden gracz wybije się przed innych, musi się spodziewać podrzucenia zielonej zguby lub kradzieży lepszych kryształów z wagonu. Dochodzi także presja swoistej rosyjskiej ruletki – każdy wie, ze w worku jest na start 68 kamieni, z czego 18 to niestabilne kryształy. Umysł szybko przelicza szanse na wyciągnięcie czegoś innego i następuje decyzja – kopać czy wiać? Każdy każdemu zagląda do wózka, co dodatkowo buduje nastrój niepewności i podnosi emocje rozgrywki.

Ah, Eureka!

Gra jest naszym najlepszym odkryciem ostatniego czasu. Posiada to, czego brak w wielu grach – dobrze zrobionej negatywnej interakcji, która nie jest przesadzona w żadną stronę. Gracz, który sam dociąga drugi niestabilny kryształ nie może winić nikogo innego, tylko siebie za podjęcie ryzyka. Jednocześnie, wzrok innych, gdy jako ostatni w kopalni wyciągasz dwa bursztyny, najdroższe kamienie w grze, wart jest tego ryzyka. Jeśli kiedykolwiek będziecie mieć okazję zagrać lub nabyć tę grę, zróbcie to śmiało!